William-Adolphe Bouguereau, Nimfen en een sater, 1873
Nymfen en een sater is een archetypisch voorbeeld van de academische kunst, zoals die in het Frankrijk van de negentiende eeuw hoogtij vierde, onder invloed van de Académie des Beaux-Arts. De door het neoclassicisme geïnspireerde academische kunst was eerder romantisch en idealistisch dan realistisch. Vaak nam ze historische, religieuze of mythologische taferelen tot thema.
Bouguereau kiest hier voor een op het eerste gezicht redelijk willekeurig thema dat hij bij de eerste expositie in 1873 bij de Parijse salon vergezeld liet gaan door een citaat van de Romeinse dichter Publius Papinius Statius: “zich bewust van zijn ruige vacht en van kindsbeen af nooit geleerd om te zwemmen, durft hij zich niet in het water te begeven”. Statius beschrijf hoe een nimf aan de sater Pan ontsnapt en door zich in het water te begeven, waar hij haar niet achterna kan komen. Bouguereau geeft echter zijn eigen draai aan de passage en laat hem door de watergodinnen dwingen zich in het water te begeven. Uit het bos komen steeds meet nimfen tevoorschijn. Er lijkt geen ontkomen aan.
