Vincent van Gogh, Vier uitgebloeide zonnebloemen, 1887
Dit is een bijzonder bloemstilleven. Van Gogh schildert hier geen verse bloemen in een vaas of pot, geen boeket van diverse bloemen, geen entourage en geen achtergrond; alleen een paar afgesneden, uitgebloeide zonnebloemen. De bloemen zijn op ware grootte geschilderd en vullen het hele doek. Van Gogh schildert in Parijs vaak bloemstillevens, zo kan hij oefenen in kleurgebruik. In 1886 schrijft hij aan een vriend: ‘ik heb een reeks kleurstudies gemaakt door gewoonweg bloemen te schilderen (…) waarbij ik tegenstellingen zocht van blauw en oranje, rood en groen, geel en paars, zoekend naar gebroken en neutrale tonen om de felle uitersten met elkaar te verzoenen, in een poging om een intense kleur te bereiken en geen grijze harmonie.’
In dit schilderij bereikt hij wat hij zoekt: warme en koele kleuren in contrasterende tonen. De combinatie daarvan met de wervelende penseelstreken die alle richtingen opgaan, maar ook de ondefinieerbare ruimte waarin de zonnebloemen zich bevinden, maken dit schilderij tot een hoogtepunt uit zijn Parijse periode.
