Vincent van Gogh, De zaaier 2, 1888
Van Goghs voorbeeld voor dit schilderij is De zaaier uit 1850 van de Franse schilder Jean-François Millet, die hij zeer bewondert. Hij maakt tientallen tekeningen naar zijn grote voorbeeld, maar in Arles wil hij een nieuwe, ‘moderne’ versie ervan schilderen. Niet donker, grijs en zonder veel kleur zoals Millet, maar met stralende kleuren en hevige contrasten. De volle aandacht valt op het veld met de aardkluiten, geschilderd in dik opgebrachte, blauw-violette en oranje verf, bijna als een reliëf. De zaaier doet zijn werk en de zon domineert de scène als een eeuwige bron van licht en energie. Wat opvalt in dit schilderij is dat achter de zaaier, die met een breed armgebaar het omgeploegde land inzaait, nog het rijpe koren staat. Hiermee verwijst Van Gogh naar de cyclus van de natuur en van het leven. Het thema van de zaaier heeft voor hem ook een religieus aspect: de zaaier op het land staat model voor de zaaier van het woord van God.
