Redon speelde een belangrijke rol in de heropleving van pastel in Frankrijk aan het einde van de 19e eeuw. Hoewel hij zijn hele jeugd bijna uitsluitend in zwart en wit had gewerkt – met houtskool en lithografie – betekende de verandering van kleur die hij rond 1890 maakte een verschuiving van ascese naar sensualiteit. Hij schreef aan zijn vriend, de verzamelaar Adries Bonger: ‘Pastel houdt me op de been, zowel materieel als moreel; ik voel me weer jong. ” Hij begon stillevens in pastel te maken als een manier om kleur te beheersen, maar hij merkte dat ze zijn verbeelding prikkelden; hij zei dat ze ‘de ontmoetingspunten van twee kusten vertegenwoordigen: representatie en herinnering’.