Paul Signac, Uitzicht op de Seine vanaf Herblay, 1889
Paul Signac was een Frans kunstschilder en graficus. Hij wordt naast Georges Seurat gezien als de belangrijkste vertegenwoordiger van het pointillisme en was een van de oprichters van de Salon des Indépendants (1884). Signac begon met schilderen in 1882. Hij was autodidact en oriënteerde zich in het begin op de impressionisten Claude Monet en Armand Guillaumin. Hij wees echter de vluchtigheid van hun werkwijze van de hand en nam een voorbeeld aan de strenger uitgewerkte composities van de klassieker Eugène Delacroix. Signac werkte met Georges Seurat op basis van de theoretische grondslagen betreffende kleurwerking die het uitgangspunt vormden voor het neo-impressionisme. In deze richting paste hij in zijn werk het pointillisme (ook ‘divisionisme’ genoemd) consequent toe. Net als Seurat mengde hij zijn kleuren alleen met wit. De kleuren werden niet verder op het palet of op het doek gemengd. De zuivere kleuren werden in vele punten aangebracht en pas in het oog van de toeschouwer optisch gemengd tot een genuanceerd kleurenscala. Signac is tot aan zijn dood overtuigd woordvoerder en uitvoerder van het neo-impressionisme gebleven. Hij heeft naast Seurat vele kunstenaars geïnspireerd. Vele schilders lieten echter al na enkele jaren het pointillisme los omdat de stijl zeer arbeidsintensief was en de theorie vrij streng en dogmatisch. Het pointillisme had in Frankrijk als bekendste volgelingen: Camille Pissarro, Maximilien Luce, Henri-Edmond Cross, Henri Le Sidaner. Belgische volgelingen waren onder andere Théo Van Rysselberghe, Georges Lemmen en Henri van de Velde. Ook in Nederland is de stroming een tijd in zwang geweest met bekende namen als Jan Toorop, Ferdinand Hart Nibbrig, Johan Joseph Aarts, Jan Vijlbrief en Henk Bremmer, welke laatste van groter belang was als kunstadviseur voor onder andere Helene Kröller-Müller.
