Gustav Klimt, Waterslangen 1, 1907
Klimt keerde terug naar het thema ‘sensuele vrouwen in water’ in twee werken die bekend staan als Waterslangen I en Waterslangen II. Waterslangen I is geen olieverfschilderij en de bleke, ongewone kleur wordt gedeeltelijk bepaald door het gebruikte medium. Het verschilt niet veel van de voorlopige tekeningen die Klimt als referentie gebruikte, afgezien van de toevoeging van goudverf en de groene en bladgaren die rond de lichamen van de vrouwen waren verstrikt. De ondubbelzinnig lesbische omhelzing van zijn modellen zou misschien onaanvaardbaar zijn geweest als het als een recht portret was gepresenteerd. Door het werk echter een andere naam te geven en een allegorisch thema te geven, door de visachtige slang achter de lichamen toe te voegen en elk oppervlak met goud en patroon te versieren, was Klimt in staat het schilderij aan Wenen te tonen zonder angst voor censuur.
