Jonge haas. Albrecht Dürer, 1502

De haas van Dürer is  zijn beroemdste studie van de natuur en een eerste hoogtepunt van natuurobservatie in de westerse kunst. Van al zijn tekeningen zou het “kleine haasje” de meest glamoureuze carrière moeten hebben. Met gedifferentieerde penseelvoering legde Dürer de zachte, langere vacht op de buik en dijen vast, evenals het korte haar op de rug van het jonge dier in waterverf en ondoorzichtige kleuren, en met ondoorzichtige witte individuele haren, zelfs de snorharen op de snuit, de snorharen en de kenmerkende kleur Bont uitgesneden met de zwarte borstel. Het dier is van voren en onder een lichte hoek geverfd; de waakzame ogen en rechtopstaande oren van de haas geven de indruk dat hij op het punt staat uit zijn stille pauze op te springen en te vluchten. Het vensterkruis weerspiegeld in het rechteroog van de haas is een andere verwijzing naar de werkelijkheid in deze dierenstudie – en misschien een indicatie van een executie in het atelier van de kunstenaar. Tegelijkertijd zou het echter kunnen verwijzen naar de christelijke symboliek en de studie van de natuur een religieuze betekenis geven.