Jean-François Millet, Het angelus, 1859
“L’Angélus est un tableau que j’ai fait en pensant comment, en travaillant autrefois dans les champs, ma grand-mère ne manquait pas, en entendant sonner la cloche, de nous faire arrêter notre besogne pour dire l’angélus pour ces pauvres morts.[1]
(Het angelus heb ik gemaakt, terwijl ik me bedacht hoe mijn oma, als ze de klok hoorde luiden, terwijl we op het land werkten, nooit naliet ons te laten ophouden met werken om het angelus op te zeggen voor die arme doden.)”