Paul Gauguin, Parau Parau (Het gesprek), 1891
Parau Parau (Het gesprek) (Frans:Les potins) is de titel van een schilderij van Paul Gauguin. Hij schilderde het in 1891 op Tahiti. Sinds 1948 maakt het deel uit van de collectie van de Hermitage in Sint-Petersburg.p Parau Parau zijn zes Tahitiaanse vrouwen te zien die in een kring ontspannen aan het kletsen zijn. Voor de schilder was dit een representatie van het levensritme op het eiland. In Noa Noa, een boek dat tijdens zijn verblijf op Tahiti ontstond, beschreef hij het als volgt:
“C’est bien la vie en plein air, mais cependant intime, dans les fourrés, les ruisseaux ombrés, ces femmes chuchotant dans un immense palais décoré par la nature elle-même.”
(Het is inderdaad een leven in de openlucht, maar toch intiem, in het struikgewas, de schaduwrijke stroompjes, fluisteren die vrouwen in een immens paleis door de natuur zelf versierd.)
De typische pose van de voorste vrouw komt op een van de eerste schilderijen die Gauguin op Tahiti maakte, Te raau rahi (De grote boom), ook al voor. Later zou hij het thema nog vaker uitwerken, bijvoorbeeld op een schilderij dat ook Parau Parau heet en tegenwoordig in de Yale University Art Gallery hangt. Alleen op de versie in de Hermitage zijn de vrouwen op de voorgrond geschilderd, waardoor dit schilderij in de reeks een bijzondere plaats inneemt.
Gauguin gaf het schilderij zelf de titel Les Parau Parau mee. In de plaatselijke taal, die Gauguin enigszins beheerste, betekent dit ‘woorden, woorden’ of ‘gesprek’. Zelf hechtte Gauguin erg aan die titel. In 1892 schreef hij zijn echtgenote Mette-Sophie Gad erover naar aanleiding van een ophanden zijnde tentoonstelling in Denemarken:
“Sur le catalogue, je veux qu’on mette les titres comme ils sont sur le tableau: cette langue est bizarre et donne plusieurs sens … Parau Parau (Paroles, Paroles)“.
(In de catalogus wil ik dat de titels komen te staan zoals ze op het schilderij staan: die taal is heel vreemd en kent meerdere betekenissen … Parau Parau (Woorden, Woorden).)
