Paul Gauguin, Blauwe daken van Rouen (Les toits bleus), 1884
Les toits bleus, Rouen toont een stadgezicht vanuit verhoogd standpunt, met de afsnijding van de figuur linksvoor als een soort eigen handelsmerk van Gauguin. Het werk laat nog steeds de invloed zien van zijn impressionistische leermeesters. Op het punt van de vlakverdeling herinnert het aan werken die Pissarro eerder maakte in L’Hermitage, qua geometrie zijn er sterke overeenkomsten met een aantal voorstellingen van Cézanne. De penseelbehandeling van Gauguin is echter duidelijk anders, minder systematisch als die van Pissarro maar ook minder constructivistisch dan Cézanne. Ook zijn kleurschakeringen zijn afwijkend. Het blauw van de leien daken en het geel en oranje van de muren markeren een opvallende oplichting van zijn palet.
De vereenvoudiging van de geometrie in het schilderij preludeert op het gebruik van vlakpatronen die Gauguin later in Bretagne zou uitwerken tot het synthetisme. Les toits bleus kan daarmee gezien worden als een overgangswerk tussen zijn impressionistische periode en zijn geheel eigen stijl die eind jaren 1880 een definitieve vorm zou vinden.
