Pieter Bruegel de Oude, De bekering van Saul, 1567
Pieter Bruegel de Oude heeft dit schilderij in 1567 gecreëerd. De hoofdfiguur, Saulus, was een joodse wetgeleerde uit de eerste eeuw n.Chr., die de eerste christenen vervolgde, tot op zekere dag Jezus Christus zelf hem verschijnt en aanspreekt. Die ontmoeting heeft een bijzonder sterke indruk gemaakt op Saulus, die nadien de naam Paulus zou aannemen.
Bruegel heeft op zijn typische wijze de kern van het verhaal, de val van Saulus, in het midden afgebeeld, temidden van de drukte van de optrekkende stoet. Het merkwaardige is dat het gebeuren, dat we moeten situeren in de 1ste eeuw n.c., door Bruegel geplaatst wordt in zijn eigen tijd, nl. de 16de eeuw. De troepen op het schilderij zijn de soldaten van de hertog van Alva die op weg is naar de Nederlanden om daar de smeulende opstand te onderdrukken. De boodschap van Bruegel is: kwam Alva toch maar tot inzicht en bekering, zoals indertijd ook Saulus tot inzicht gekomen is.
De compositie van het schilderij doet sterk denken aan ‘De kruisdraging’ van Bruegel: ook daar is de hoofdfiguur, Jezus, in het centrum geplaatst, te midden van een drukke menigte.
De bekering van Saulus (ook wel de roeping van Paulus) genoemd is een dankbaar thema voor kunstenaars. Niet alleen Bruegel, maar bijvoorbeeld ook Michelangelo en Caravaggio hebben dit gebeuren in hun repertoire opgenomen.
