George Hendrik Breitner, De Singelbrug bij de Paleisstraat in Amsterdam, 1896
Nadat Breitner in 1886 in Amsterdam was komen wonen, vond hij in het Amsterdamse stadsleven een onuitputtelijke inspiratiebron. Niet alleen door zijn schilderijen, maar ook door zijn grote hoeveelheid bewaard gebleven foto’s is zijn persoonlijke beeld van de Nederlandse hoofdstad van rond de vorige eeuw bewaard gebleven.
Breitner was behalve kunstschilder ook fotograaf en nam de fotografie vaak als uitgangspunt voor zijn schilderwerken. Soms maakte hij bij het kopiëren zelfs gebruik van transparant papier, waarop hij de contouren van de voorstelling overtrok om ze vervolgens op doek over te zetten met behulp van kwadratuurlijnen. De typische kenmerken van de fotografiekunst, zoals het idee van de momentopname, het afsnijden van het beeld aan de randen, zijn dan ook onmiskenbaar terug te zien in zijn schildercomposities.
De Singelbrug bij de Paleisstraat in Amsterdam toont een donkere winterdag tijdens het fin de siècle van de negentiende eeuw, met wandelaars die de Singelbrug oversteken, op de plek waar ze vanuit de Dam via de Paleisstraat de grachtengordel binnenlopen. De grond en de daken zijn bedekt met natte, enigszins grauw geworden sneeuw, welke in combinatie met de zwarte en roodbruine tinten niettemin een kleurig en dynamisch tafereel oplevert. Op straat lopen veel mensen heen en weer, op de achtergrond soms weergegeven in niet meer dan een enkele verfstreek. Links spelen meisjes, rechts tilt een dienstmeisje haar rokken op om ze niet door de sneeuw te laten slepen. Het is een alledaagse situatie, in een momentopname, als in een stilgezete film.
Centraal op de voorgrond staat een modieus geklede vrouw, gekleed volgens de laatste Parijse mode, in een met bontstroken afgezette oranjebruine pelerine, die blijkbaar inkopen heeft gedaan bij het modehuis Hirsch & Cie. Voor haar gezicht draagt ze een voile, strak getrokken om een hoed van hanenveren. De vrouw lijkt recht op de toeschouwer af te lopen, deze bijna het idee gevend aan de kant te moeten stappen. Het beeld wordt beneden echter bruusk afgesneden, hetgeen illustreert hoe Breitner vaak fotografische opnames gebruikte voor zijn schilderwerken.
